.

.

عناوین یادداشت‌ها

  • نمونه های شعر دیروز برای تبرک جمعه 19 آبان 1402 15:22
    من قایقم / نیما یوشیج من چهره ام گرفته من قایقم نشسته به خشکی با قایقم نشسته به خشکی فریاد می زنم وامانده در عذابم انداخته است در راه پر مخافت این ساحل خراب و فاصله است آب امدادی ای رفیقان با من گل کرده است پوزخندشان اما بر من بر قایقم که نه موزون بر حرفهام در چه ره و رسم بر التهابم از حد بیرون در التهابم از حد بیرون...
  • ناگهان / سید علی میر افضلی جمعه 19 آبان 1402 15:15
    ناگهان، دل‌تنگ لبخندت شدم دیشب ناگهان، بوسیدمت در خواب ناگهان، باران فراوان شد ناگهان، عطر اقاقی در مشام کوچه غوغا کرد ناگهان، احساس کردم: عشق، چیزی نیست غیر از ناگهان بودن.
  • آموزگار / نزار قبانی جمعه 12 آبان 1402 17:09
    . آموزگار نیستم تا عشق را به تو بیاموزم ماهیان نیازی به آموزگار ندارند تا شنا کنند پرندگان نیز آموزگاری نمی‌خواهند... تا به پرواز در آیند؛ شنا کن به تنهایی پرواز کن به تنهایی عشق را دفتری نیست! بزرگترین عاشقان دنیا خواندن نمی‌دانستند! #نزار_قبانی @tahlilvarasad
  • تلخ و شیرین / جعفر صالحی شنبه 29 مهر 1402 08:05
    زندگی چون پاییز رنگ‌رنگ است‌ و از آن شادی‌ و غم می‌بارد؛ تلخ و شیرین دارد. #جعفر_صالحی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌╭━═━⊰
  • صبح امید / شاهرخ رضایی شنبه 29 مهر 1402 08:04
    زندگی آمد و گفت: آرزو باش و نمیر! صبح امّید، شکفت. #شاهــــرخ_رضایی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌╭━═━⊰
  • سگ /فاطمه پور رضایی سه‌شنبه 25 مهر 1402 06:10
    می‌رانی از من گرگ حسرت را؛ چشمان تو سگ دارد انگاری؛ زیباست آیین وفاداری. #فاطمه_پوررضایی‌_مهرآبادی *** ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌╭━═━⊰
  • خلوت شاعر / جور کش پنج‌شنبه 20 مهر 1402 06:19
    نیما معتقد است که شاعر به برکت خلوت، شاعر است: در واقع تخیل و احساس دو بالی هستند که به یاری آن، شاعر به خود- یعنی به جوهره‌ی هستی- می‌رسد. صص، ۸۱-۲
  • نمونه های شعر دیروز برای تبرک پنج‌شنبه 20 مهر 1402 06:10
    بی قهرمان / شفیعی کدکنی مستیم و در زبانه‌ی تزویر شعله‌ور وانگه که سر به پیش هم‌ آریم، بی‌سرود در چشممان اشاره‌ی مستی و راستی، گوید: "برین حماسه‌ی بی‌قهرمان درود!"
  • زخم / سید علی میر افضلی دوشنبه 17 مهر 1402 07:05
    گرگ‌ها رو به دشت می‌روند التیام زخم را؛ آدمی رو به زخم‌های بیشتر!
  • وقت کشی / کانال مرور شنبه 15 مهر 1402 16:59
    تمایل اعتیادگونه و غرق شدن در اکسپلورر اینستاگرام و بازی‌های وقت‌کُشانه (مثل Swipe Brick Breaker) یکی از نشانه‌های اضطراب مزمن و تمایل به گسست و قطع شدن از دنیای بیرون هست . ❌شنیدید بعضیا میگن ایکاش میشد ی مدت مغزم را خاموش کنم؟ در واقع انگار چون نمیشه ذهن را خاموش کرد، آدما با این کارها ذهنشون را در حالت خواب(sleep)...
  • تأملی در یک رباعی نزهة‌ المجالس / نور سیاه شنبه 15 مهر 1402 16:58
    ای پرّ مگس پردۀ شکّر کرده لالایی حاجبانت عنبر کرده لعل از حسد لب تو ای آب حیات در سنگ نشسته خاک بر سر کرده. پرسشی مطرح شده است که آیا در مصرع اول، آن‌طور که در نزهة‌ المجالس آمده، پروَز بخوانیم یا ضبط سفینهٔ رباعیات استانبول را درست بدانیم: پرده (۱) . حضرت آقای میرافضلی نوشته‌اند: «در اینجا یک دو راهی عجیب وجود دارد....
  • چه باغها ... / محمدعلی شاکری یکتا شنبه 15 مهر 1402 16:20
    چه باغ های خفته ای امشب نفس زنان مرا به خواب روشن دریا خواهند برد و زیر نور چراغی پریده رنگ بندر برای زورق چوبی آواز موج های بلند خواهد خواند آن دورها کسی به خواب می رود و ذهن ساده ی شب بوی باغچه می ترسد آفتاب نیاید و صبح زود تلخابه های حسرت یک دیدار دهان خشک زمین را به قطره های زلالی دعوت کند که گونه های تو را خیس...
  • تسخیر / صادق عصیان شنبه 15 مهر 1402 16:05
    در تلاش افتاده تنهایی که تسخیرت کند با جهان پرجدال تازه درگیرت کند ازخیال و خاطرات سالهای سبز عشق خلوتی سازی که در آن زندگی پیرت کند بغض میخواهد فروبندد ره فریاد را اشک میکوشد فروریزد که تکثیرت کند یک طرف پوچی ، دهان واکرده در بلعیدنت یک طرف بیهوده گی خواهد که تحقیرت کند می گریزی انزوا در انزوا گم میشوی سایه پشت سایه...
  • کلمات / سید علی میر افضلی یکشنبه 21 خرداد 1402 10:46
    کلماتی بفرست که خلاصم کند از دل‌تنگی که منور بزند در روحم. مین خنثا شده را هیچ امیدی به عوض کردن این منظره نیست. کلماتی بفرست که به اندازه‌ی خمپاره تکانم بدهد که به موج تو دچارم بکند که شهید تو شوم.
  • برای پیروز / محمد علی شاکری یکتا سه‌شنبه 9 اسفند 1401 16:55
  • شرح درد در شعر نیمای دردمند/ مهدی عاطف‌راد شنبه 29 بهمن 1401 21:06
    به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده‌ی خود را؟ تا کشم از سینه‌ی پردرد خود بیرون تیرهای زهر را دل‌خون (وای بر من) □ شعر نیما از همان آغاز، و از نخستین سطر، شرح درد بود، دردی که او نمی‌دانست شرحش را با که بگوید، دردی که او را رنگ‌پریده و خونش را فاقد گرمی و شور زندگی کرده و سرد گردانده بود. نخستین بیت از نخستین سروده‌ی...
  • زن زندگی می‌آفریند/ مهدی عاطف‌راد شنبه 29 بهمن 1401 21:04
    [برای هشتم مارچ (هفدهم اسفند)- روز جهانی زن] زن زندگی می‌آفریند با دستهای دلنوازش می‌پروراند نسلهای تازه‌رس را در دامن مهرش که زایاست سرشار از گرمی مطبوع عطوفت آکنده از نرمی دل‌چسب محبت. آزادی‌اش میزان آزادی انسان است در هر سرزمینی باشد اگر بی‌بهره از شادی آزادی محبوس اگر باشد در بند جان‌کاه جفاکاری و تبعیض می‌پژمرد...
  • گیر / سید علی میر افضلی چهارشنبه 26 بهمن 1401 08:01
    چه تلخ است تقدیر آن تک‌درختی که بین‌هزاران پرنده دلش، گیر یک دارکوب است
  • سه گانی / فاطمه پور رضایی یکشنبه 23 بهمن 1401 11:02
    نمرودها آتش به پا کردند؛ ما یک گلستان عشق می‌خواهیم اعجاز کن اعجاز ابراهیم! ┄┅─═◈═─┅┄
  • خبر چین / رویا سادات قهاری یکشنبه 23 بهمن 1401 11:01
    در شهر می‌پراکند تنهایی‌ام را باد خبرچین. ┄┅─═◈═─┅┄
  • نارفیقان / لا ادری یکشنبه 23 بهمن 1401 10:59
    این نارفیقان همواره ما را با مهربانی دندان شکستند وانگاه پیش از هر خروشی لب‌های ما را با بوسه بستند. ای کورِ کوراندیش، ای‌کاش می‌دیدی که آن دیوانِ مهرآیین با حاکمانِ شهرمان همگام و همدستند گفتند آزادی ولی تا نامِ نان آمد اول به انکار ایستادند بعدش میانِ سفرهای خون نشستند. از اولش دنبالِ چیزِ دیگری بودند تا آخرش دنبالِ...
  • نو خسروانی / محمد جلیل مظفری یکشنبه 23 بهمن 1401 10:58
    این تبانی عجیب شعر های خسته با خیال پیر سال من دردبار و نانجیب #محمد_جلیل_مظفری https://telegram.me/mohammadjalilmozaffari
  • امضای اره / سید علی میر افضلی یکشنبه 23 بهمن 1401 10:54
    دستی برای باغ از آستین ابر نیامد برون، ولی امضای اره پای تمام درخت‌هاست!
  • هوای تازه / کانال تلگرامی قفسه شنبه 15 بهمن 1401 19:12
    هوای تازه، هم کتاب شعر است و هم سطر سطر آن به گونه‌ای روشن تاریخ سرزمینی را در خود نهفته دارد و از سال‌هایی روایت می‌کند که : سال باد/ سال اشک/ سال درد/ سالی که غرور گدایی کرد، توصیفی است همچون آینه و حقیقت آن روزگاران را برمی‌تاباند. در این مجموعه از نیمایی‌ترین شعرها به سروده‌هایی نزدیک به نثر می‌رسد که به یقین...
  • قرائت / محمد رضا راثی پور شنبه 15 بهمن 1401 19:11
    برگ چناری که ناگزیر فرو ریخت بیهده می گفت از سترونی خاک رستن هر پونه در مجاورت جوی از تپش خاک ، یک قرائت تازه ست!
  • دختران آفتاب / سمیه جلالی شنبه 15 بهمن 1401 15:44
    به انتظار لحظه‌ی شکفتنِ جوانه‌ها به یُمنِ سر رسیدنِ بهارِ شب‌پریده‌ها شب از پیاده می‌رود، شب از هجومِ لاله‌ها چکامه‌های خون‌چکان، زمینِ خون‌چکیده‌ها شب از نگاهِ یاغیِ پرنده‌ها، پریده/ پر پریدنِ سیاهیِ کلاغ‌های روسیاه کلاغ‌های هرزه‌ی حصارها، عتاب‌ها کلاغ‌های مرده‌ریگِ سال‌های اشک و آه شیوع انقلاب‌ها، نزولِ ارتکاب‌ها...
  • آقا یا خانمِ «چیز»! / م. روان‌شید شنبه 15 بهمن 1401 15:22
    ۱۳ بهمن ۱۴۰۱ t.me/ravanshidpoet آقا یا خانمِ «چیز» به افرادی اطلاق می‌شود که هیچ‌گونه نشانه‌ای برای هویت‌شناسیِ اجتماعی ندارند، یعنی در همین فضاهای مجازی نه دارای نام و نشان و مشخصات و تصویرِ واقعی هستند؛ و نه دارای موقعیت یا جایگاهِ اجتماعی. منظورم از جایگاهِ اجتماعی معروفیت (حالا به هر دلیلی) نیست، یک نانوا یا یک...
  • آخرین گل در برف زمستان / علیرضا طبایی شنبه 15 بهمن 1401 15:13
    در برگ‌ریزانی چنین، ای سرخ‌گل، تنهاترین گل آیا چه خواهی کرد با برف زمستان، آخرین گل! ای آتش عریان روح، ای از تبار وحی و الهام با من چه خواهی کرد، با این سرد، این خاکسترین گل با من چه خواهی کرد، با خالی اجاقی مرده در خود ای شعله‌ی رقصنده بر خاکستر من، آذرین گل! ای شسته تن در چشمه‌ی مهتاب سیمین، یاد شیرین چون دختر شاه...
  • فضای گمشده / سعید سلطانی طارمی شنبه 15 بهمن 1401 15:12
    آغوش یاوگی در کوچه باز بود و یک زن جوان با چترهای سوخته می رقصید. میدان پر از پرنده ی افیونی بود که در فضای گمشده ای جفت می شدند. در آسمان ، گینارباس یائسه ای جیغ می کشید و جغد ها حوالی شب می گریستند. با من کسی نبود من در چهار راه نماندم آن جا زنی، جوانی خودرا در بسته های یک گرمی می فروخت تا تا شهسوارخانگی اش زندگی...
  • برای شاعر / محمد علی شاکری یکتا شنبه 15 بهمن 1401 15:11
    در ذهن کودکی که لقمه ی نانش بوی کپک زده دارد تفسیر کودنانه ی آزادی نص صریح تباهی ست و هوش مصنوعی همچون عروسکی. من خنده می کنم به شاعری که گریه کنان بار گناه این همه آدم را نادیده می سرود پنهان به بارگاه خدا می رفت سالوس را دعا می کرد و حکم قاضی شرع همچون ردیف و قافیه در ذهنش تکرار وزن شعر و سرودش بود. شلاق را نمی دید...