میان این همه اندوه قلب ما با هم
به سوی وسعت لبخند اوج میگیرد
و در کرانهی آفاق میکند پرواز.
در اوجها با هم
سرود میخوانیم
و در کرانهی احساس میرویم به پیش
به سوی مشرق همواره تابناک رفاقت
به سوی چشمهی جوشان مهرورزیدن.
طلوع کوکب پیوند در ترانهی ما
و در نگاه فروزانمان ستارهی عشق
و قلب عاشقمان زادگاه رؤیاها.
از این سیاهی دلگیر یأس میگذریم
و میکنیم عبور
نسیموار از این خشکنای راکد رنج
به سوی چشمهی نور
به دوردست سرور.
به سوی وسعت لبخند میگشاید بال
و در کرانهی آفاق میکند پرواز
میان این همه اندوه قلب ما با هم.