جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- آبان 1402 3
- مهر 1402 10
- خرداد 1402 1
- اسفند 1401 1
- بهمن 1401 17
- آذر 1401 25
- آبان 1401 1
- خرداد 1401 10
- فروردین 1401 28
- اسفند 1400 3
- بهمن 1400 25
- دی 1400 16
- شهریور 1400 24
- مرداد 1400 16
- تیر 1400 4
- خرداد 1400 14
- اردیبهشت 1400 2
- فروردین 1400 5
- اسفند 1399 14
- بهمن 1399 11
- آذر 1399 1
- اردیبهشت 1399 4
- فروردین 1399 5
- اسفند 1398 7
- بهمن 1398 23
- دی 1398 38
- آذر 1398 39
- آبان 1398 29
- مهر 1398 43
- شهریور 1398 28
- مرداد 1398 42
- تیر 1398 27
- خرداد 1398 20
- اردیبهشت 1398 47
- فروردین 1398 33
- اسفند 1397 32
- بهمن 1397 47
- دی 1397 33
- آذر 1397 39
- آبان 1397 21
- مهر 1397 27
- شهریور 1397 25
- مرداد 1397 27
- تیر 1397 26
- خرداد 1397 23
- اردیبهشت 1397 26
- فروردین 1397 43
- مهر 1396 1
- تیر 1396 1
- فروردین 1396 1
- اسفند 1395 3
- بهمن 1395 5
- دی 1395 3
- آذر 1395 3
- آبان 1395 2
- مهر 1395 2
- شهریور 1395 2
- مرداد 1395 2
- تیر 1395 2
- خرداد 1395 3
- اردیبهشت 1395 3
- فروردین 1395 3
- اسفند 1394 2
- بهمن 1394 3
- دی 1394 19
- آذر 1394 21
- آبان 1394 15
- مهر 1394 7
- شهریور 1394 8
- مرداد 1394 19
- تیر 1394 20
- خرداد 1394 1
جستجو
نمونه های شعر دیروز برای تبرک
هر صبح / فریدون مشیری
هر صبح، گنجشکی، لب ایوان خانه
سر می دهد آوازهایی شادمانه
جان مایه‌ی آواز او آزادی اوست
آزادی او چهره ساز ِ شادی اوست.
پرواز، آواز
آواز، پرواز
بر شاخه‌ها، بر بام‌ها،
تا دور دست ِ بی‌کرانه...
من نیز، هر صبح
اینجا، کنار پنجره، پر بسته، دلتنگ
شعری، سرودی، می‌سرایم
با حسرت ِ پرواز ِ آن مرغ خوش‌آهنگ.
او، می سراید تا فضای صبحدم را
هر لحظه رنگین‌تر کند با هر ترانه
من، می سرایم، تا نمیرم؛ تا بمانم.
بر ما چنین رفته‌ست فرمان زمانه.
نگاه کن / نصرت رحمانی
به من نگاه کن، نگاه کن
به بستر رگان من.
ببین چگونه موج می‌زند غمت میان آن،
چو گیسوان بافته.
ز پشت من گذر مکن،
که راه شوم دردها جان‌گزاست
و درد شیهه می‌کشد،
گذر مکن، نگه مکن،
که درد شیهه می‌کشد، میان بندبند نای استخوان تو
کجاست؟
کجاست جاده‌های خواب؟
کجاست راز سربه‌مهر خاموشی؟
کجاست شهر ناشناس عطرهای ناب؟
مرا میان جنگل بلور دست‌های خود،
پناه ده.
به زهرِ مرگ‌بارِ بوسه، التیام ده.
مرا، مرا، بِکش، بُکش،
نجات ده
تو ای فریب راستین!
و آن‌چه رفت و
رفت و
رفت،
رفت و در من است،
بر آب ده.
آفتاب / رضا براهنی
کشیده‌ها به رُخانم زدم به خلوتِ پستو
چو آمدم به خیابان
دو گونه را
چنان گدازه ی پولاد سوی خلق گرفتم
که آفتاب بیاید
نیامد!
#دکتر_رضا_براهنی