دوستت دارم دوستت دارم...و الی آخر»/ نزار قبانی/ ترجمه موسی اسوار

قسمتی از شعر «

حدیثت  فرشی ایرانی است

و چشمانت دو گنجشک دمشقی

که میان دیوارها به پرواز در می آیند

و دلم چون کبوتری بر فراز آبهای دستانت سفر می کند

و در سایه دستبندت در قیلوله ای می آساید

و من تورا دوست دارم

اما از گرفتار شدن در تو هراس دارم

و از یگانه شدن با تو

و در جلد تو رفتن

که آزموده ها به من آموخته است از عشق زنان پرهیز کنم

و از خیزاب دریاها...

من بحث وجدل با عشق تو نمی کنم... که او روز ونهار من است

و من با آفتاب روز بحث نمی کنم

با عشق تو بحث و جدل نمی کنم

که او خود مقدر می کند چه روزی خواهد آمد...چه روزی رخت خواهد بست...

و او خود زمان گفتگو را و شکل گفتگو را تعیین می کند...

...

بگذار برایت چای بریزم، آیا گفتم که دوستت دارم؟

آیا گفتم که من خوشبخت هستم ، زیرا که تو آمده ای...

و حضورت مایه خوشبختی است

چون حضور شعر

چون حضور قایق ها وخاطرات دور...