گل بر گستره ماه / رضا براهنی / محمد رضا راثی پور

اعتباری ست برای تنِ آب
شست و شو دادن گیسوهایش
خنده اش - معجزه در معجزه اش -
انفجار همه گل هست سوی گل هایش
او که منصور زنان در همه جاست
چهره اش، نعره ی زیبای اناالحق هاست
مقطع قلب پرنده ست صمیمیت او
خواب را می ماند
اما
در کنار من خاکستر خوابش
خفته ست
گل که بر گستره ی ماه قدم بردارد، اوست
و خداحافظی اش
آنچنان چلچله سانست که من می خواهم
دائماً باز بگوید که: خداحافظ، اما نرود
و سخن گفتن او
مثل اسطوره ی یک جنگل شیشه ست، که بر سطحش
بلبل از حیرت، دیوانه شده، لال شده است

مجموعه شعر گل بر گستره ماه دفتر کم حجمی از شعرهای عاشقانه مرحوم رضا براهنی است.تا آنجا که خاطره ام یاری می کند در سال 1348 منتشر شده و سومین یا چهارمین مجموعه شعر اوست.همه اشعار این مجموعه در قالب نیمایی سروده شده جز   آخرین شعر  مجموعه که غزلی است در وزن رباعی و البته پر دست انداز و پر از ضعف تالیف که اسباب تعریض  و مطایبه طنز نویس معروف خسرو شاهانی شد  :

شب جامه آفتاب را می پوشی

در یاخته های عشق ما می جوشی

در خون تذرو سرخ خود تب کرده

با قامت بی قرار ما می کوشی

چون بال زنی تو در هوایی شرقی

اشراق دو ماده ماه را می نوشی

انگشت اگر نهی به روی سینه

پستان هزار ماه را می دوشی

زبان برهنی در این مجموعه پخته تر شده است و در شعرهای نیمایی اش  از ضعف تالیفهای شعرهایپیشین خبری نیست.

تا آنجا که محمد حقوقی در چاپ دوم کتاب  آنتولوژی ارزشمندشعر نو از آغاز تا امروز از شعرهای این مجموعه استفاده می کند

زیبایی شکفته او را

 باید

در شهرهای شرق کهن

تدریس کرد

نکته ای که در این مجموعه به نظر این حقیر می رسد استفاده از سطرهای طولانی در بحر مضارعو مجتث است که در زمان سرایش خود بی سابقه بوده و شاید همین محملی شده که بعدها براهنی به صرافت جدا کردن راه خود از نیما و  رونمایی از مدل جدید وزن افتاده است:

و گیسوان سلسله سانش خلافتی است که در طولش

یا

بهوش باش که او از تو یک تمرکز دیوانه وار می خواهد

- دارالخلافه های زیبایی -