بُمباران / سید علی میر افضلی

سلام خستگی‌ام!

سلام ای نفسِ هرز رفته در فریاد

سلام ای جگر زخم دیده از یاران!

به آفتابِ لبِ بام

به‌جز سلام چه باید گفت

و این دریچه که رو دست خورده از باران؟

نه حَق حَقی که گلو را بدان بیاویزم

نه هِق هِقی حتّی.

کلید، خسته‌تر از قفل است

و قفل، بسته‌تر از دست‌هایِ بسیاران.

نه پلک را سفری می‌بَرند رؤیاها

نه شانه را خبری می‌دهند بیداران.

اگرچه باز دلم دست بر نمی‌دارد

از آب دادنِ گلدان

و دستمال کشیدن به شیشه‌های کثیف؛

ز سخت‌جانیِ این مُردگان دلم خون است

برای خستگی‌ام انفجار می‌خواهم

سلام بمباران!

مرداد ۹۷