بهمن صالحی

بهمن صالحی شاعر پرآوازه گیلان که در شعر «صالح» تخلّص می‌کند در سال 1316 ه. ش در شهر رشت دیده به جهان گشوده تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود به پایان رساند. صالحی از سال 1333 به شعر و شاعری پرداخت و در انجمنهای ادبی شهر خود به ویژه انجمن ادبی دوستداران حافظ شرکت جست، و چون دارای استعداد و ذوق و قریحه‌ای سرشار بود از مطالعه‌ دواوین اساتید و بزرگان شعر و ادب فارسی ایران غافل نماند و به تدریج شعرش مایه گرفت و رونق یافت و مورد توجه محافل ادبی واقع گردید.

در آغاز شاعری سبک اساتید باستان را برگزید و به غزلسرایی پرداخت و آثارش در مطبوعات گیلان و تهران به چاپ رسید. صالحی پس از آشنایی با نیما یوشیح و شناختن مکتب فکری او به سرودن شعر نو روی آورد و در سال 1345 نخستین مجموعه اشعارش را به نام «افق سیاه‌تر»، که در سبک نیمایی بود و یادگار این دوره از کار اوست، منتشر کرد.

آثار صالحی به باور صاحب‌نظران فرهنگی، هم راهگشای ادب‌دوستان بوده و هم دستمایه نقد و بررسی‌های بسیاری قرار گرفته که از آن جمله می‌توان از «سپید رود شعر» نام برد.

عبدالرضا رضایی‌نیا در بخش‌هایی از مقدمه کتاب «میراث عاشقان» درباره بهمن صالحی می‌نویسد: «بهمن صالحی از شاعران ارجمند روزگار ماست؛ توانمند و تاثیرگذار، اما خلوت گزیده و بی‌هیاهو، از لفظ «استاد» می‌گریزم که امروزه از پی کاربردی هرز و آلوده به ابتذال، از معنا تهی شده»

البته باید اعتراف کرد بهمن صالحی در دنیای طبل‌های تو خالی و شاعرنماهای روزگار ما الحق مهجور واقع شد، نشان به همان نشان که با جستجوی نام او در مرورگر های اینترنت از این بازمانده نسل شاگردان نیما یوشیج، به جز چند عکس قدیمی و بی‌کیفیت نخواهید یافت، و این در حالی است که در همان مرورگرها صدها عکس با کیفیت از تک بیتی سرایان معاصر می‌بینید.

رضایی‌نیا در بخش دیگری از مقدمه می نویسد:« بهمن صالحی در شعر کلاسیک شاعری قدرتمند است، با غزل های به هنجار و مقبول و موفق قدمایی، اما انصاف این است که سرودن و باز سرودن غزل قدمایی- گرچه نشان از انس و الفت با میراث شعر فارسی دارد- امتیاز شعر بهمن صالحی نیست...نقطه اوج و ارج شعر صالحی در جایی است که با ذهنیت و زبان نیمایی و امروزی پیوند می خورد.»

محمد علی امیر گل، مدیر مسئول انتشارات سپیدرود گفت: «از بهمن صالحی،‌این محقق و شاعر پیشکسوت در سال های دور و پیش از انقلاب دو مجموعه «افق سیاه‌تر» و «باد سرد شمال» به انتشار رسید و در سال های پس از انقلاب مجموعه‌های «کسوف طولانی»، «نخل سرخ»، «بانوی آب»، «خطوط دلتنگی»، «مردی از گیلان»، «زخم‌های زیبای عشق»، «در حوالی عطش»، «خنجر و گل سرخ»، «سایه های پندار»، «باغ کاغذی» و «زمزمه‌های آدینه» از جمله آثاری است که منتشر شد که رنگین کمانی از طبع آزمایی های خلاقانه و موفق او در دنیای شعر کلاسیک و نیمایی است.»

روح جستجوگر حسن نوغانچی صالح معروف به بهمن صالحی، و آخرین بازمانده از نسل شاگردان نیما یوشیج در پنجم آذر 1398 و در سن 82 سالگی آرام گرفت .

***