ﭘﺮﯾﺰﺍﺩ / حسن اسدی
روی تابان، ﺯ ﻣﻦ ﺍﯼ ﻣﺎﻩِ ﭘﺮﯾﺰﺍﺩ، ﮔﺮﻓﺘﯽ
ﺁﻧﭽﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪﯼ ﭼﺸﻢِ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺩ ﮔﺮﻓﺘﯽ
غرقِ حیرانی ام ﺍﺯ ﻣﺮﻍ سبکبالِﺧﯿﺎﻟﻢ
ﺗﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ لبِﺧﺎﻝ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﯽ
ﺍﯼ ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻭﯾﺮﺍﻧﯽِ گلدشتِ محبت
نفَس عشقﻣﺮﺍ ،ﺧﺎﻧﻪﺍﺕ ﺁﺑﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﯽ
ﺭﻣﺰ « ﺧﺴﺮﻭ» ﺷﮑﻨﯽ، ﺷﯿﻮﻩﯼ «ﻓﺮﻫﺎﺩ»ﻓﺮﯾﺒﯽ
ﻣﮕﺮ ﺍﺯ خنده ی «ﺷﯿﺮﯾﻦ»ﺩﻫﻨﺎﻥ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﯽ
ﻋﻨﺒﺮﺍﻓﺸﺎﻥ ﺷﺪﻩ آفاقِ پُرآشوبِ شبانگاه
ﺯﻟﻒ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ڱذرِﺑﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﯽ؟
ﺩﺭﺩﻣﻨﺪﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵِ ﺧﯿﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻢ
ﻧﺒﺾ ﺍﺣﺴﺎﺱِ ﻣﺮﺍ ﺩﺳﺘﻤﺮﯾﺰﺍﺩ ﮔﺮﻓﺘﯽ!
ﺗﺎ ﻏﺰﺍﻻنه رمیدی ز ﻏﺰﻟﺨﺎﻧﻪﯼ «ﺷﺒﺪﯾﺰ»
ﺻﯿﺪِ ﻣﻦ ! ﯾﮏﺗﻨﻪ، ﺻﺪ ﻗﺎﻓﻠﻪ، ﺻﯿﺎﺩ ﮔﺮفتی
#حسن_اسدى_شبدیز
https://t.me/hassanasadishabdiz
اجرا:#ش_شهرزاد
https://t.me/AvayeSheidaiee
میکس:جناب سپنتا
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد