پیراهن /علیرضا بدیع

و من به هیات پیراهنی برای زنم...

و سالهاست که در حال پیرتر شدنم

تمام البسه ی پشت شیشه معتقدند

که: بس که بی سرو پایم،شبیه پیرهنم

شبیه پیرهنم

مرا- تورا به خدا! - یک نفر پسند کند

مرا که هدیه ی ناقابلی به یک بدنم!

شبی تو می رسی از پشت پنج شنبه ی بعد

نگاه می کنی از پشت ویترین به تنم :

- سلام! قیمت این چارخانه ها چند است؟

- سلام! چاره ی آن

چار بوسه از دهنم!!!چار بوسه از دهنم!!!چار بوسه از دهنم!!!

قبول می کنی و می روی اتاق پُرو

و توی آینه تنهااااا

و توی آینه تنها تو من تو من تو منم

و توی آینه تنها تو من تو من تو منم...و توی آینه تنها تو تو تو منم...تومن تومن تومنم...و توی آینه تنها تومن

تومن تومن تومن تومنم تومن تومن تومنم تومن تومن تومنم تومن تومن تومن تومن تومنم تومن تومن تومنم

تومن تومن تومنم تومن تومن تومنم تومنم تومن تومن تومنم...

میان پیکر ما هفت دگمه فاصله است

و هفت ثانیه ی بعد، با تو می بدنم!

*