حسن هنرمندی (۱۳۰۷-۲۶ شهریور ۱۳۸۱)، شاعر و مترجم ایرانی ساکن فرانسه بود.
حسن هنرمندی در سال ۱۳۰۷ خورشیدی در طالقان متولد گردید. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در ساری به پایان رسانید. سپس رهسپار تهران شد و موفق به اخذ مدرک لیسانس زبان و ادبیات فرانسه از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران گردید. مدتی در دبیرستانهای تهران به تدریس مشغول بود و چند وقتی نیز برنامههای ادبی رادیو ایران را اداره میکرد. در سال ۱۳۴۳ شمسی به فرانسه رفت و به اخذ مدرک دکتری در رشته ادبیات فرانسه نایل آمد. سپس به ایران بازگشت و در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران به سمت استادیاری رشته زبان فرانسه برگزیده شد. ضمناً برخی از اثار ادبی و شعری فرانسه را به زبان فارسی ترجمه نمودهاست. در شعر او گرایشهای عاشقانه و اجتماعی به چشم میخورد.
پس از انقلاب به فرانسه مهاجرت کرد و عاقبت در روز ۲۶ شهریور ماه ۱۳۸۱ در شهر پاریس، با خوردن چند قرص خوابآور با کنیاک خودکشی کرد.
دربارهٔ ترجمههای هنرمندی در کتاب «تاریخ ترجمهٔ ادبی از فرانسه به فارسی» چنین اظهار نظر شده است: « هنرمندی در ۱۳۳۳، همزمان با سردبیری ماهنامهٔ سخن، نخستین ترجمهٔ خود را تحت عنوان همسران هنرمندان اثر آلفونس دوده منتشر کرد. او علاقهٔ وافری به آندره ژید داشت و همواره میکوشید با تدوین مقالات و برگردان آثار مهمش نظیر سکه سازان، مائدههای زمینی و مائدههای تازه و آهنگ روستایی، وی را بیش از پیش به ایرانیان بشناساند. ترجمههای او در عرصهٔ نظم و نثر، با آنکه گاهی شتابزده و تحتاللفظی جلوه مینماید، در ردیف ترجمههای قابل قبول قرار دارد.»[۱]
قسمتی از شعر رقص:
ای ستاره سه شنبههای انزوای من
با دو دست مهربان خود چه میکنی؟
ده سوار دستهای خویش را
تا کدام شهر میبری؟
گاه تند و پایکوب
پای بر سر چه میزنی؟
وآن کبوتران سرخوش سپید را
در درون پیرهن
با چه چیز دانه میدهی؟
زلف سرکش تو آبشار نور و زندگی است
ساق دلکش تو آهوی دلیر من
رقص ساده تو در فضای شب رها...
ای ستاره شب دراز انزوای من