بهاریه کبود / شاهرخ تندرو صالح
*برای شاعر پروانه های بی دروغ*
صدای باد که در کوچه باغ می پیچد
برو
صدایش کن
به او بگو که سفر کرده ام نیامده است
و حجم خالی اش از التماس لبریز است
و چشم هایش
در قابِ خیس می خندند
بمن
به سایه دیوار انتظار وُ بهار...
شاهرخ تندروصالح.
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد