با خود نشسته بر نفس سنگ
با اسمان که لکه ی ابری
سکوت صخره را
به سایه مهمان کرد
در گیر متنهای کهنه ی ذهن
از بادهای هرزه مصون بودیم
شب را فروتنانه گذشتیم
مهمان خانه ی حلزون بودیم
بداهه