سرود نخستین آرزو / فدریکو گارسیا لورکا / کمال محمودی
در سپیده‌دمان نارس
می‌خواستم یک قلب باشم.
یک قلب.
در غروب بالغ
می‌خواستم یک شب‌خوان باشم.
یک مرغ شب‌خوان.
(روح،
به رنگ نارنج می‌گراید.
به رنگ عشق.)
در سپیده‌دمان شعف
می‌خواستم خویشتن باشم.
یک قلب.
در منتهای غروب
می‌خواستم صدای خود باشم.
یک مرغ شب‌خوان.
روح
به رنگ نارنج می‌گراید
به رنگ عشق.
#شعر
@RKaaIV
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد