«سهراب عزیز
من می خواستم باز هم با تو قهر کنم. چون دو روز آخر را غیب شدی و من نتوانستم با تو خداحافظی کنم. من برایت نامه خواهم نوشت. فقط این کارت را دادم که بدانی به فکرت هستم و در ضمن از حال من هم خبر داشته باشی. امروز ظهر و دیروز با ضیاپور بودیم و راجع به تو با او صحبت کردم. قرار شده به تو برای پاییز بورسی بدهد.حتما کارت را درست کن و زود بیا [رم]. این جا شهر زیبا و باعظمتی است. شیبانی را هم دیدم...اصلا مثل گداهاست و هیچ شخصیت ندارد. آدرسی در زیر برایت نوشتم. حتما نامه بنویس.
خدا حافظ تو-فروغ
از اوضاع کتاب برایم بنویس و هر وقت چاپش تمام شد برای من هم یک نسخه بفرست.»
@Cofeboof
آقای راثی‌پور گرامی
با سلام
این مطلب که در ستون درباره‌ی نیما منتشر شده، نه مطلبی‌ست درباره‌ی شعر نیمایی و نه مطلبی‌ست درباره‌ی شعر یا ادبیات یا هنر و نه در آن حتا یک سطر هم مطلب درباره‌ی ادبیات یا شعر یا هنر یا شعر نیمایی وجود دارد. این مطلب صرفن یک نامه‌ی خصوصی‌ست شامل چند سطر حال و احوال‌پرسی و حرفهای معمولی یک نامه‌ی شخصی، و شاید اصلن فروغ هیچ تمایلی هم به انتشار عمومی آن نداشته و چون فکر می‌کرده که نامه‌اش خصوصی است و فقط سپهری آن را می‌خواند، در آن از شیبانی بدگویی کرده است.
در هر صورت من اصلن متوجه نمی‌شوم که انتشار چنین مطالبی در سیولیشه و به‌ویژه در بخش "درباره ی نیما" چه ضرورتی و چه فایده‌ای دارد و به درد چه کسی می‌خورد؟ آیا این‌گونه مطالب بی‌کیفیت صرفن از این‌رو در سیولیشه منتشر می‌شود که مطلبی منتشر شده باشد و زیر یک عنوان دو سه مطلبی باشد؟ یا برای آن منتشر می‌شود که درباره ی نیما و شعر نیمایی سخنی منتشر شود و بررسی یا نقد یا تفسیری ارائه شده باشد؟
به نظر من اگر شما در هر شماره فقط دو یا سه مطلب خوب و خواندنی و مفید و باکیفیت درباره‌ی شعر به طور کلی و شعر نیمایی به طور خاص منتشر کنید و کیفیت را فدای کمیت نکنید خیلی باارزش‌تر از انتشار چنین مطالب بی‌کیفیت و بی‌فایده و به درد نخوری است.
با عرض ارادت
مهدی عاطف‌راد
با سلام مجدد . این پست عوض می شود