.

.

بداهه/ محمد رضا راثی پور



کاش دهان داشت تا خروش بر آرد

هر وجب از خاک این جهنم جاوید

اما اینگونه چاک چاک و تفیده

معجزه ی تازه ای به چنته ندارد 

تا نرمند ابرهای خائن فرصت !