جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- آبان 1402 3
- مهر 1402 10
- خرداد 1402 1
- اسفند 1401 1
- بهمن 1401 17
- آذر 1401 25
- آبان 1401 1
- خرداد 1401 10
- فروردین 1401 28
- اسفند 1400 3
- بهمن 1400 25
- دی 1400 16
- شهریور 1400 24
- مرداد 1400 16
- تیر 1400 4
- خرداد 1400 14
- اردیبهشت 1400 2
- فروردین 1400 5
- اسفند 1399 14
- بهمن 1399 11
- آذر 1399 1
- اردیبهشت 1399 4
- فروردین 1399 5
- اسفند 1398 7
- بهمن 1398 23
- دی 1398 38
- آذر 1398 39
- آبان 1398 29
- مهر 1398 43
- شهریور 1398 28
- مرداد 1398 42
- تیر 1398 27
- خرداد 1398 20
- اردیبهشت 1398 47
- فروردین 1398 33
- اسفند 1397 32
- بهمن 1397 47
- دی 1397 33
- آذر 1397 39
- آبان 1397 21
- مهر 1397 27
- شهریور 1397 25
- مرداد 1397 27
- تیر 1397 26
- خرداد 1397 23
- اردیبهشت 1397 26
- فروردین 1397 43
- مهر 1396 1
- تیر 1396 1
- فروردین 1396 1
- اسفند 1395 3
- بهمن 1395 5
- دی 1395 3
- آذر 1395 3
- آبان 1395 2
- مهر 1395 2
- شهریور 1395 2
- مرداد 1395 2
- تیر 1395 2
- خرداد 1395 3
- اردیبهشت 1395 3
- فروردین 1395 3
- اسفند 1394 2
- بهمن 1394 3
- دی 1394 19
- آذر 1394 21
- آبان 1394 15
- مهر 1394 7
- شهریور 1394 8
- مرداد 1394 19
- تیر 1394 20
- خرداد 1394 1
جستجو
آمار : 198481 بازدید
Powered by Blogsky
با پرنده در سپیده دم / علی رضا طبایی
پرواز سنگپاره ی دیگر،
تا چشم های روزنه‌ای دیگر!
زینگونه بود و هست که در خانه،
هم حجم آسمان،
هم روح آسمانه، شب آگین است
ذهن مرا غبار گرفته ست!
پرواز در کتاب من امروز،
چون واژه های همسان، متروک است
من بال های خود را،
ناچار،
چیده ام!
هر سو _نگاه کن! _
در باد ها، نفیر خدنگ است
بر شاخه، جای لانه، دهان مرگ
در هر گذار نیز،
سنگ است و سنگ، در کف طفلان!
بال تو، ای پرنده، وبال تو ست
من بال های خود را
ناچار،
چیده ام!
علیرضا __طبایی
شنبه 29 تیر 1398 ساعت 06:15