.

.

میان این همه اندوه / مهدی عاطف‌راد

میان این همه اندوه  قلب ما با هم

به سوی وسعت لبخند اوج می‌گیرد

و در کرانه‌ی آفاق می‌کند پرواز.

 

در اوجها با هم

سرود می‌خوانیم

و در کرانه‌ی احساس می‌رویم به پیش

به سوی مشرق همواره تابناک رفاقت

به سوی چشمه‌ی جوشان مهرورزیدن.

 

طلوع کوکب پیوند در ترانه‌ی ما

و در نگاه فروزانمان ستاره‌ی عشق

و قلب عاشقمان زادگاه رؤیاها.

 

از این سیاهی دل‌گیر یأس می‌گذریم

و می‌کنیم عبور

نسیم‌وار از این خشکنای راکد رنج

به سوی چشمه‌ی نور

به دوردست سرور.

 

به سوی وسعت لبخند می‌گشاید بال

و در کرانه‌ی آفاق می‌کند پرواز

میان این همه اندوه قلب ما با هم.