جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- آبان 1402 3
- مهر 1402 10
- خرداد 1402 1
- اسفند 1401 1
- بهمن 1401 17
- آذر 1401 25
- آبان 1401 1
- خرداد 1401 10
- فروردین 1401 28
- اسفند 1400 3
- بهمن 1400 25
- دی 1400 16
- شهریور 1400 24
- مرداد 1400 16
- تیر 1400 4
- خرداد 1400 14
- اردیبهشت 1400 2
- فروردین 1400 5
- اسفند 1399 14
- بهمن 1399 11
- آذر 1399 1
- اردیبهشت 1399 4
- فروردین 1399 5
- اسفند 1398 7
- بهمن 1398 23
- دی 1398 38
- آذر 1398 39
- آبان 1398 29
- مهر 1398 43
- شهریور 1398 28
- مرداد 1398 42
- تیر 1398 27
- خرداد 1398 20
- اردیبهشت 1398 47
- فروردین 1398 33
- اسفند 1397 32
- بهمن 1397 47
- دی 1397 33
- آذر 1397 39
- آبان 1397 21
- مهر 1397 27
- شهریور 1397 25
- مرداد 1397 27
- تیر 1397 26
- خرداد 1397 23
- اردیبهشت 1397 26
- فروردین 1397 43
- مهر 1396 1
- تیر 1396 1
- فروردین 1396 1
- اسفند 1395 3
- بهمن 1395 5
- دی 1395 3
- آذر 1395 3
- آبان 1395 2
- مهر 1395 2
- شهریور 1395 2
- مرداد 1395 2
- تیر 1395 2
- خرداد 1395 3
- اردیبهشت 1395 3
- فروردین 1395 3
- اسفند 1394 2
- بهمن 1394 3
- دی 1394 19
- آذر 1394 21
- آبان 1394 15
- مهر 1394 7
- شهریور 1394 8
- مرداد 1394 19
- تیر 1394 20
- خرداد 1394 1
جستجو
آمار : 197869 بازدید
Powered by Blogsky
روزی دوباره لبخند / محسن صلاحی
در کوچه‌های کودکیِ من
درهای صف‌کشیدهٔ مغرور
با شیشه‌های رنگی
با لکه‌های روشنِ دل‌تنگی...
«روزی دوباره خنده و لب‌های سردِ تو
پیوند می‌خورند...»
اما
آیینه دل‌سیه‌تر از آن است
که راست‌راست زل بزند توی چشم‌هات
و راست
راست
راست بگوید.
ای رفته تا هزار و
هزاران‌هزار فرسنگ
آن‌سوتر
ای دور
دور
دور
ــــ خدایا چقدر دور! ــــ
اینجا کسی میان هزاران نگاهِ بی‌رنگ
در انتظارِ نور نشسته
اینجا کسی دخیل به درهای بسته بسته...
روزی دوباره خنده و لب‌های سردِ ما
پیوند می‌خورند
اما...
#محسن_صلاحی‌راد
کوچۀ کلارا، ۴ دی ۱۳۹۵
دوشنبه 17 دی 1397 ساعت 16:05