دوباره خوانی مکبث /حامد ابراهیم پور

ده بار دیگر خواندن مکبث

صدبار دیگر خواندن کوری

از آخر میدان آزادی

تا اول میدان جمهوری

*

ما زندگی کردیم و ترسیدیم

در روزهای سرد پر تشویش

در ایستگاه متروی سرسبز

در ایستگاه متروی تجریش

*

ما عاشقی کردیم و جان دادیم

در کوچه های شهر بی روزن

در کافه های دُور دانشگاه

در پله های سینما بهمن ...

*

ما زندگی کردیم و ترسیدیم

ما زندگی کردیم و چک خوردیم

ما توی هر چاهی فرو رفتیم

ما توی هر شهری کتک خوردیم

*

مانند یک خنیاگر غمگین

که از صدای ساز می ترسید

مثل کلاغ مرده ای بودیم

که دیگر از پرواز می ترسید

*

عشق من و تو قطره خونی که

از صورتی نمناک افتاده

عشق من و تو لاک پشتی که

وارونه روی خاک افتاده

*

عشق من و تو مثل حوضی تنگ

جا کم میاورد و کدر می شد

مانند یک نارنجک دستی

در کوچه گاهی منفجر می شد

*

عشق من و تو مثل گنجشکی

از لانه اش هربار می افتاد

عشق من و تو قاب عکسی بود

که هرشب از دیوار می افتاد

*

مثل دو تا اعدامی تنها

تا لحظه ی آخر دعا کردیم

ما لای زخم هم فرو رفتیم

ما توی خون هم شنا کردیم

*

ما خاطرات مبهمی بودیم

که روز وشب کم رنگ تر می شد

دیوارها را هرچه می کندیم

سلول هامان تنگ تر می شد

*

مثل دو ماهی - قرمز مغرور

تا آخر دریا جلو رفتیم

ما عاشقی کردیم و افتادیم

ما عاشقی کردیم و لو رفتیم ...

#شعر

@RKaaIV