آثار میله ها/ حسین کرد علی

روز و شب توی باد می رقصم

شاخه هایم پر از قناری هاست

دلم اما شکسته از خنجر

کمرم لوح یادگاری هاست

روز و شب مثل اسب می چرخم

در مداری میان"نقش جهان"

دست و پایم به اصفهان نعل است

گردنم زیر یوغ گاری هاست

روز و شب مثل اسب می چرخم

در مداری میان تنهایی

تا نوازش کنند یالم را

گرده ام زخمی از سواری هاست

سال ها مثل مرغ سرکنده

توی خونابه بال و پر زده ام

بی قرارم!دروغ می گویند

مرگ پایان بی قراری هاست

اصفهان شهر مرگ تدریجی ست

گور صد آرزوی مانده به دل

بی سبب نیست گوشه گوشه ی آن

شیر سنگی بختیاری هاست

می روم از جهان و نصف جهان

ولی از خود چگونه بگریزم؟

وقتی آثار میله های قفس

تا ابد بر تن فراری هاست

#حسین_کردعلی

@hoseinkordalii