چه غریب / سید مرتضی معراجی

‍ #چه غریب ماندی ای دل به دیار آشنایی

نه کسی بپرسدت حال و نه گویدت کجایی

نه تو را هوای یاری نه ز یار انتظاری

دل نا امید باری تو در این جهان چرایی ؟

تو کدام گندم ای دل ز بهشت وصل خوردی 

که ز یار رانده گشتی و به هجر مبتلایی ؟

شده خانه ی امیدم به خرابه ای مبدّل

که گرفته جغد غم جای به لانه ی همایی

به خطای خود در این ره شده ام من اینک آگه

که نه ابتداش پیداست دگر نه انتهایی

به شبی که دست ها بود همه بر آسمان ها

به کنایه مست ِ ما گفت به پیر پارسایی :

« دل ِ بحرم و ندارم خبر از نسیم و توفان

نه امید وصل دارم نه غم ِ شب جدایی »

                         64/6/24

 @walehane