چگونه تفنگ جای فرهنگ را می گیرد؟ / شهرام اقبال زاده

به مناسبت سالروز کوچ بزرگ بانوی فرهنگ ساز

در زیر گفتاری کوتاه از استادم مهربانوی فرهنگ ایران ،توران میرهادی را به شما تقدبم می کنم؛استادی که به شاگردیش می بالم؛استادی که روش و منش  مرا اصلاح کرد و شکیبایی و پایداری و ایستادگی در برابر کوه مشکلات و کار آهسته و پیوسته را به ما آموخت.کسی که رهنمودش به ما این بود "از غم های بزرگ،کار بزرگ بسازید."

کسی که تیرباران همسر قهرمانش،سرگرد جعفر وکیلی(کاش نامه های زندان این مرد بزرگ بازنشر می شد، تا مشخص می شد چرا جنبش ها و خیزش های فداکارانه ی مردم ایران همواره ناکام می ماند)؛جعفر وکیلی در چند نامه ی واپسین روزهای زندگی کوتاهش ،به روشنی نشان می دهد که این نه فقط استبداد و نبود دموکراسی در قلمرو کلان، که بینش و روش های غیردموکراتیک در قلمرو تشکیلاتی نیروهای اپوزیسون و منش جاه طلبانه و باندبازی و دسته بندی و دسیسه چینی، آفت بزرگ این جنبش هاست- جوانمرگی برادرش فرهاد،غرق شدن فرزندش در سیل -آن هم پیش چشمانش-سرطان و مرگ همسر دومش، محسن خمارلو، در میانسالی و... همه را تاب آورد و زانو خم نکرد و چون کوه استوار ایستاد.

 او که از نیروهای سیاسی موجود سرخورده و ناامید شده بود در پی راهی بود ،؛ راهی که دانش امروزین را با فرهنگ دموکراتیک  و بینش و روش آموزش خلاق مشارکتی و غیر رقابتی به نسل جدید منتقل کند.

از این رو مدرسه ی فرهاد را پی نهاد و الگویی کارآمد را پیش چشم دیگران قرار داد.به این هم بسنده نکرد و در سال 1341 با جمعی از پیشروان آموزش و پرورش نوین،شورای کتاب کودک را بنا نهاد،که بیش از پنجاه سال فعالیت درخشان و راهگشا را در کارنامه ی خود دارد.

باری، از دید میرهادی آموزش و پرورش قلب و مغز هر نظام اجتماعی است.در اولین مجمع عمومی شورای کتاب کودک که در حضور استادان بزرگم میرهادی،نوش آفرین انصاری،زنده یاد یحیی مافی و...پیشکسوتان و همکاران شورایی -که همزمان شده بود با پیدایش داعش-با الهام از آموخته هایم از این بزرگان،در سخن آغازین گفتم " راه ریشه ای درازمدت مبارزه با تروریسم،تفنگ نیست،فرهنگ است؛یعنی تبلیغ و ترویج فرهنگ دموکراتیک به صورت بنیادین و از کودکی.،دموکراسی و صلح را با شیوه هم آموزی و همدلانه و گفت و شنودی در ذهن فعال کودک نهادینه می شود...".

راهی که توران میرهادی و یاران و رهروانش پرچم آن را برافراشته اند و آن را هرگز بر زمین نخواهند گذاشت.

داعش و تروریسم محصول فقر اقتصادی و فرهنگی و آموزش و پرورش ناکارآمد و نابسنده و فقدان دموکراسی در جوامع عقب مانده و سیاست های منفعت جویانه ی انحصارات نفتی و تسلیحاتی است ،که  بجای تامین و تدارک امکانات آموزشی، اسلحه به خاورمیانه می فرستند؛منافع رژیم های ارتجاعی و استبدادی منطقه هم در همین است.

راهی که هیتلر و آموزش و پرورش نازیستی و فاشیستی پرچمدار آن بود... ببنش و روشی که ملت برتر،مذهب برتر،فرد برتر را تبلیغ و ترویج می کند.سیاستی که به نام رقابت، تنها در پی سود بیشتر و مصالح عالیه ی این یا آن نظام و دسته بندی انسان ها ،زمینه را برای طرد و حذف و خشونت و جنگ فراهم می سازد. 

به راستی ملاله دختر نوجوان پاکستانی برنده ی جایزه ی نوبل صلح چه بجا گفت: چگونه می توانید کرور کرور اسلحه به خاورمیانه بفرستید اما امکانات آموزشی نه؟!

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1931900870370586&id=100006520749578