در پس آینه / محسن صلاحی راد

‌

زمان که دایره زد، ناگهان تو را دیدم

که پشتِ آینه در چشم‌هام می‌خندی

و دست‌های مرا با خیال می‌بندی

دو تن شدیم یکی شد مجازِ آن‌دگری

حواسِ من همه وهم و خیال و حفظ و جز آن

حواسِ تو نظر و لمس و بو و گوش و زبان

من از تو پیش رسیدم به مرزِ ظلمت و نور

ولی فریبِ تو را خوردم و اسیر شدم

نشسته در پسِ آیینه، خیره، پیر شدم...

#محسن_صلاحی‌راد

کوچۀ کلارا، ۱۷ آذر ۱۳۹۵

‌