معمولا بنا بر این است که نوشتن سر مقاله شماره هایی از نشریه سیولیشه را که تقارن با چند سالگی آن دارد به اساتید و دوستان گرامی می سپارم که چند کلمه ای این نشریه را از زاویه دید دیگری توصیف کنند اما در این زمانه عسرت و زحمت ارباب قلم راضی به افزودن بار زحمت اساتید و دوستان عزیز تر از جان نیستم و از صمیم دل معتقدم همین که این بزرگواران لطف می کنند و اثری را می فرستند یا اجازه می دهند از اثرشان و به تعاقب آن اعتبارشان در این وجیزه استفاده کنم خود منت و لطف بزرگی است و جای تشکر دارد.و اگر سیولیشه اعتباری دارد از مساعدت و همراهی همه بزرگوارانیست که جزء هیات تحریریه هستند و به بنده ناچیز کمک می رسانند.
خوشحالم که در این تارنمای ساده و فقیرانه در این هفت سال آنقدر مطلب در مورد شعر نیمایی وجود دارد که اهل تحقیق و بررسی دست خالی از این کلبه بر نمی گردند.و اگر حمل بر خود ستایی نباشد ،این کار کوچکی نیست.
در سال جاری با همه تزاحم کاری تنها سعی کرده ام نظم انتشار را حفظ کنم و اگر شتابزدگی ها و شلختگی هایی چه در انتخاب فونت و ترتیب قرار گرفتن مطالب وجود داشت محصول همین اصرار و سماجت بنده است.
همچنین لازم می دانم از اساتید بزرگوار مهدی عاطف راد و سعید سلطانی طارمی که اصولا صاحب خانه این تار نما هستند و این تارنما دنباله کار ارجمند ایشان بوده تشکر کنم.ضمنا اساتید فاضلی چون جناب طبایی و امینی و میر افضلی و استاد شاکری یکتا که همگی بقیه الابدال شعر نیمایی می باشند بر گردن این کمترین حق دارند.