.

.

از دست... / سعید سلطانی طارمی


1

از دست رفته ام

دارم درون قبر کسی

که پیش از این هزار مرتبه مرده

و قرن هاست با روایت خود تنهاست

                                  می پوسم

و موش پیرِ سردِ سیاهی 

دارد تمام  جان و تنم را می لیسد 

و لیسش مدام و سیاهش

اعلام می کند:

سوراخ پنجره‌ ها کور است 

و کوچه‌ای به سمت دلت نیست 

و یک کلاغ 

دارد شماره‌های کد ملی ترا 

چون دانه¬های گندم هابیل

                      می چیند

انگار

داری به ایکس تیره و تاری 

تبدیل می شوی

و راه های جبری خودرا

می بندی.

2

از دست رفته ام

می دانم

که پیش از آن که دفن شوم 

در خویش مرده‌ام

و در نگاه های سرد خودم خاک گشته‌ام 

شب ها

ترسی عمود در ته روحم می پیچد 

و خاطرات ساکت و سردم را

سرسام می دهد

احساس می کنم

پشت گلوی بغض همه خالی ست

و در دهان هیچ سکوتی 

                              حرفی نیست

و آن پرنده پیش از آن که بمیرد، 

پرواز را

از آسمان خویش فراموش کرده‌است 

   

وقت است

این نکته را که کشف بدیعی‌ست  

امشب برای تو بفرستم:

از دست رفته ام.

                       پایان

نظرات 1 + ارسال نظر
بلال فروش شنبه 6 مرداد 1397 ساعت 14:31

باید مثبت بود و اندیشید

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد