هدف فرعی /محمد رضا راثی پور
تهیه مطلب برای هر شماره سیولیشه ایجاب می کند که مدت طولانی در سایتها و وبلاگهای ادبی جستجو کنم و وقتی را که البته ارزشش را دارد به این کار اختصاص دهم اما آنچه به نظر من جای دریغ و تاسف دارد تجربه های رها شده و انرژی هایی است که در نیمه راه به هر علت منصرف شده اند و تحت الشعاع بی اقبالی یا مشغله های دیگر بدون بازخورد و بازتاب متناسبی هدر شده اند. صرف همین جمع آوری و منتشر کردن گلچینی از شعرهایی که موردپسند مدیر وبلاگ واقع شده تا نوشتن شعر یا مقاله و یا منتشر کردن وبلاگ تخصصی شعر نو یا شعر سپید یا نقد ادبی کار کوچکی نیست و صد البته برای امثال بنده که دنبال مطلبی بدرد بخور هستیم حکم غنیمت دارد.
این تجربه ها و زحمات ارزشمند اگر در امتداد هم قرار می گرفت و مشمول روزمرگی نمی شدند ما گنجینه ای گرانبها داشتیم و بسیاری از وقتهایمان را صرف دوباره کاری نمی کردیم.متاسفانه تب تندی که در اوایل رونق وبلاگ نویسی بالا گرفت و توانست جای پایی را در ادبیات معاصر به خود اختصاص دهد دوامش به ده سال نکشید و چنان از جانب رسانه های رقیب دیگر ضربه خورد که در حال حاضر به عتیقه بیشتر شبیه است.اما فارغ از چند و چون این پایان غم انگیز می توان از همین مرده ریگ هم برای شناخت ادبیات رایج و ذهن زبان فرهیختگان این ایام بهره ها گرفت.
یکی از هدفهای فرعی بنده حقیر تا حد امکان استفاده از این تجربه های نیمه کاره و گاه دعوت به همکاری از بعضی از این دوستان است که هرچند کمتر مثمر ثمر بوده ولی غرض اینست که با یادکرد و ذکر کسانی که پیشکسوت بوده ند و به سهم خود گامی برداشته اند نشان دهم که برخلاف این کم رونقی و رکود این متاع زمانی مشتریانی نیز داشت.
استنباط بنده حقیر اینست که چون تهیه مطلب وقت آزاد زیاد و زحمت زیاد به همراه علاقه می خواهد و در ایام عسرت ما هر کسی به دنبال رسیدن به مقصد از سهل الوصول ترین راههاست سیاری از راهروان کم حوصله طریقی اسانتر انتخاب کرده اند و در این کساد ایام حرجی بر آنان نیست.اما از سویی دیگر هیچ کار خطیر بدون قبول رنج و مرارت انجام نمی پذیرد و کفش و عصای آهنین لازم است تا این مسیر دشوار پیموده شود.
