هر صبح چشم باز نکردم به هیچ سو
جز عکس یک تبسم شیرین
در قاب خسته ای
هرگز مرا نبوده بجز غم
هرگز مرا نبوده بجز بغض
در سینه در گلو
ای عشق دور مانده غمگین
ای راز سالخورده و دیرین
ای قصه مگو
از عمق رنج کهنه دیوار روبرو
بامن سخن بگو