چه بهاری ست که آفت زده فروردینش / سعید بیابانکی

چه بهاری ست که آفت زده فروردینش

و لجن می چکد از چارقد چرکینش

 

چه بهاری ست که می آید و زهرابه ی مرگ

دم به دم می چکد از داس شقایق چینش

 

چه بهاریست که جای گل و آواز و درخت

خرمنی خرملخ انداخته در خورجینش

 

چه بهاری ست که در دایره ای از کف و خون

چون گلی یخ زده پر ریخته بلدرچینش

 

داد از این کرگدن وحشی صحرا پیما

یاد پاییز به خیر و کهر نوزینش

 

ما که چون زاغچه ها سرخوش و خندان بودیم

با زمستان و درختان بلور آجینش

 

دست دهقان گنه کار، تبر باران باد!

تا دگر بار اجابت نشود آمینش...

فروردین ۱۳۹۸