مرگ / محمد رضا ترکی
وانهادند تورا؛
مثل اسکیموها
که کهنسالان را
تا تن خسته اشان
طعمهّ گرگ شود...
مرگ در چشم تو زل زد، خاموش
و تو
- مانند همیشه مغرور -
تلخ، در چشمانش خیره شدی...
ناگهان
زانوانت لرزید
برف ِ یکدست سپید
ارغوانی گردید!
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد