در این ایام آشفته که هر روز خبری استرس زا و اضطراب انگیز می رسد و در مابین این نزاعهای مملکت سوز چشم انداز روشنی برای آینده وجود ندارد ، پرداختن به مقوله ادبیات ممکن است از دید عده ای عین بی خیالی و بی دردی محسوب شود.
اما حقیقت امر اینست که گذشت سالها و تجربه های تلخ به بنده حقیر و کسانی که مثل من فکر می کنند آموخته است که ما حکم پیادگان این شطرنج را داریم که فرا تر از محدوده اختیارمان قادر به تغییر چیزی نیستیم .همچنان که سرباز پیاده گوشت دم توپ است و در معرض مرگ و نابودی ، رندان کهنه کار سیاست که هزار وعده شان یکی وفا نکند منحصرا مالک افتخار پیروزی و ثبت نامشان در بی عدالت خانه تاریخ هستند.
دوم اینکه درگیر شدن ما با این امر خطیر و اظهار لحیه در موضوعی که جز بدنامی همراهی با اربابان قدرت برایمان ندارد تیغی است دو دم که فقط دست ما را می برد .
ثالثا حداقل این سبکباری برای ما وجود دارد که دچار پشیمانی و احساس تغابن پس از بدعهدی ها و پیمان شکنی ها نشویم بگذار تشنگان قدرت و دایه های مهربانتر از مادر عزیز ترین و مقدس ترین اندوخته های باور ما را با لجن دروغهایشان زنگزده کنند و به شامورتی بازی هایشان در این معرکه پوشالی دلخوش باشند.
زمانی می رسد که حنایشان پیش احد الناسی رنگ نخواهد داشت و در لجن بدنامی و نفرت فرعون وار غرق خواهند شد کلید آسودگی دامن نیالودن به این مرداب و بر کنار ماندن از آنست.
با سلام و آرزوی سلامتی
و سپاس برای زحماتی که در راه انتشار سیولیشه متحمل می‌شوید.
از میان شعرهای این شماره صفحه‌های دو شعر باز نمی‌شود، یکی شعر آقای طبایی و دیگری شعر آقای کرمی. لطفن ببینید مشکل چیست.
شادکام باشید
ارادتمند- عاطف‌راد