مدفن /آرزو نوری

چون پرکاه

نشسته روی یک توده آب

و دلش می­ خواهد

باد کوبنده و سرد

بوزد بر تن این مرده شوم

و تکانی بخورد

زیر دانایی باد

حس مرداب کبود

چه خیال خامی

در سرش می چرخد

همگان می­ دانند

بستر این مرداب

مدفن جنبش هر حادثه­ ای است....