.

.

دو شعر کوتاه نیمایی/ مهدی عاطف‌راد




تبدیل غم به شعر


 

وقتی که غم

در من زبانه می‌کشد و شعله می‌شود

وقتی که رنج

در موجهای درد مرا غرق می‌کند

من باز می‌کنم

آرام و نرم دفتر شعرم را

و در فضای منتظر آن

غمها و رنجهای درونم را

تقطیر می‌کنم

ترفیع می‌دهم

تبدیل می‌کنم به سرودی امیدبخش

از آن سرور و شور درون خلق می‌کنم

با آن به خود تسلی دل هدیه می‌دهم.

 

 

آن کبوتری

 

 

آن کبوتری که بال و پر زنان در اوج آسمان آرزو روانه است

چرخ می‌زند در ارتفاع بس رفیع اشتیاق

رهسپار دوردستهای بی‌کرانه است

بالهایش از سپیده‌دم سپیدتر

پرکشیدنش هزاربار از نسیم نرمتر

آن کبوتر سپیدبال عاشق رهایی همیشگی‌ست

بی‌رهایی او پرنده نیست

بی‌رهایی او، دریغ، زنده نیست.



نظرات 6 + ارسال نظر
مهدی عاطف‌راد دوشنبه 17 آبان 1395 ساعت 08:31 http://www.atefrad.com

آقای راثی‌پور گرامی
درود و سپاس.
شما همیشه به من لطف دارید.

مهدی عاطف‌راد دوشنبه 17 آبان 1395 ساعت 08:29 http://www.atefrad.com

فریبرز جان
درودی جانانه و صمیمانه.
ممنون که وقت گذاشتی و این شعرهای کوتاه را خواندی و خوشوقتم که آنها را پسندیدی.
هم‌چنین سپاس از نظر تشویق‌آمیزت.

مهدی عاطف‌راد دوشنبه 17 آبان 1395 ساعت 08:08 http://www.atefrad.com

"مترسک" گرامی.
سپاس.
شادکام باشید.

راثی پور پنج‌شنبه 6 آبان 1395 ساعت 08:19

سلام استاد

هردو شعر زیبا بود و خواندنی

فریبرز شنبه 1 آبان 1395 ساعت 17:33

مهدی جان، با درود

خیلی خوب بود. اولی با غمسروده های پیشین تفاوتی آشکار داشت، و دومی نیز خوب بود. دستت درد نکنه.

فریبرز

مترسک جمعه 30 مهر 1395 ساعت 02:58 http://drshariati1395.blogsky.com/

عالیـــــــ
موفقـ باشیـ ✌

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد